Mitt liv som bygdetulling

Ungdomsskuleelevane her i Vågå er no i gang med fotoprosjekt. I kunst og handverken, skal dei no dokumentere "Mitt Vågå" ved hjelp av å ta bilete. Veldig artig, sidan ungdom i dag kanskje er flinkare til å uttrykke meining gjennom bilete enn gjennom skrift. I dag var eg med i undervisninga for å lære noko (vi har planer om å sette foto på timeplanen på alle skulane og i barnehagane våre i løpet av hausten). Eg skal lage mine eigen fotoserie med "Mitt Vågå", og skal ta mange bilete i løpet av denne arbeidsveka. Men eg skal no starte med nokre bilete eg har take med mobilkameraet mitt dei siste vekene, som symboliserer livet mitt. Vi begynner med det siste fyrst: Besøk av gærne jenter frå Oslo i Vågå no i helga (fleire bilete kjem)! Her lager vi Hawaii Vågå før Gluntan på Bowlingen. Hanne på shoppingtur på Dokka, og berre MÅ prøve "Onepiece". Nydelig lekkert. Og til dykk som er bekymra: eg kjøpte han ikkje! Inne i istunnel i Lom tidlegare i sommar. Her

Noko av tanken bak prosjektet vi er i gang med i Vågå, er nettopp å stimulere alle sansane til elevane. Vi erkjenner at ungane kjem med både hovud, hender og kropp. Norsk klasseromsforsking viser likevel at mykje av undervisninga foregår i klasserommet, og berre er innstilt på å stimulere det som er hovudet (og truleg berre ein liten del av hjerna). Vår alles store helt, Håvard Tjora, har sagt noko slik som dette: Mennesket har eksistert i 200 000 år, medan den boklige læringa har foregått i 500 år; det vil si i 0,25% av menneskja si levetid. Han spør seg difor om det moderne menneske lærer betre på andre måtar enn gjennom ei bok. Eg trur vi må legge eit meir heilskapleg læringssyn til grunn i norsk skule. Vi må sjå alle sider ved elevane i samanheng, og ikkje tru at alle elevane lærer best ved å sitje ved ein pult og høyre på læraren sin.

Det er mogleg eg er blitt ein bitter ekspolitikar, men eg klarer ikkje ta toskete uspel om skulepolitikk seriøst lengre. Det kan verke som om politikarane går på tomgang, kjenner seg makteslause, og berre kjem med oppgulp av ein symbolpolitikk, som ikkje har rotfeste i verkelegheiten. FrP er i dag ute og vil ha meir matte og mindre musikk. Hallo?? Kor i alle dagar har de vore dei siste åra?? Musikk er eitt av skulen sitt aller minste fag (mat og helse og elevrådsarbeid har mindre timar), og eg ser gjerne at nokon kjem med empiriske bevis på at å ta den eine musikktimen i veka, og omdisponere han til matte, gjev betre resultat. Snarare tvert i mot, så viser det seg jo at har du god opplæring i kunstfag og gjennom kunstfag, så får elevane betre basisdugleikar og dei trivst betre i skulen. Problemet i dag er ikkje for mykje estetiske fag (snarare tvert i mot), men skuletrøytte elevar som ikkje føler dei meistrar, og ei for teoritung skule. Det hjelp ikkje å gje ei ku som er i ferd me

Eg har ikkje stort til liv - utanom jobben min (det har endeleg gått opp for meg). Men det er ganske moro på jobben om dagen - sjølv om det blir hektisk framover. Og sjølv om vi berre er inne i eit forprosjekt enno, så får vi til mykje moro i skule og barnehage allereie i inneverande skuleår. Berre sjå her: 14. og 15.september: Kurs for alle musikktilsette i grunnskulen i Nord-Gudbrandsdalen 16. og 17. september: Jon Roar Bjørkvold kjem til Vågå for å engasjere lokalbefolkningen vår og alle undergruppene i prosjektet 1.oktober: Alle undergruppene skal ha ferdig sine rapportar og svar på mandat (og sidan eg skal føre alle rapportane i pennen, så blir det ein hektisk månad framover). November: Satsar på undervisningsopplegg i foto med ustilling 2.desember: Forprosjektrapport ferdig Puh! Om dagen så veit eg ikkje heilt kor hjerna mi er hen, eg føler eg ikkje har kontroll på noko som helst og ser ikkje heilt enden på ting og korleis vi skal kome i mål. Men eg ser fram til desember - nå

Då eg var 18 år hadde eg mitt fyrste møte med ”Det annet kjønn”, og har vore feminist sidan. Det var fyrst då eg las Simone De Beauvoir eg skjønte at eg sjølv var med på å medverke til undertrykkande strukturar i samfunnet. Eg hugsar eg tenkte etter med meg sjølv: Kvifor har eg dårlegare sjølvtillit enn jamnaldrande gutar som alldeles ikkje er smartare enn meg? Kvifor har eg mykje lettare å godta at gutane gjer det betre enn meg enn at andre jenter gjer det? Over ti år etterpå, er dette enno haldningar eg jobbar med i meg sjølv. Eg kallar meg enno stolt feminist. For meg er feminisme å tru på like rettar for alle, men å erkjenne at det i samfunnet er høve som gjer at vi enno ikkje har oppnådd full likestilling. Som feminist på høgresida får eg kjeft frå begge kantar. Eg får kjeft frå mine eigne fordi eg i det heile take kallar meg feminist, og fordi eg seier eg trur det er strukturar i samfunnet som gjer at vi ikkje har full likestilling i Noreg. Eg ser gutar ta ordet meir i fo

Ein smule umotivert sit eg no på kontoret og flikkar på eit undervisningsopplegg i foto og bilete, som vi ønskjer å bruke i skule og barnehage til hausten/vinteren. Barn og unge møter i større og større grad meining gjennom ulike former for bilete, meir enn skrift. Å kunne skildre og tolke bilete, samt kunne ta gode bilete sjølv er difor viktig. Vi ønskjer å lage eit opplegg der elevane skal bruke lokal kultur, historie og tradisjonar, og så dokumentere dette gjennom sine eigne bilete. Dette skal vere eit tverrfagleg opplegg, og vi håper det skal ende med ei utstilling. Er det nokon som har gode idear? Tips til kva vi kan gjere og korleis? Kva er viktig å tenkje på? Gode nettressurser eg kan bruke? Eg treng hjelp. Eg er korkje kunstnar eller fotograf (og viss de ser på bileta eg har take på bloggen min, så skjønner de er eg er ein stor amatør).

Slektstreff med Blåfjelldal-slekta i helga. Heldigvis ikkje slik kjedeleg med bunad, bordsetting og formelle greier med dårlege dikta allsanger. Men berre ein haug med folk som samlast på nokre hytter, og der det er lov å drikke vin. Med tanke på at det er sju år sidan eg såg mange av desse folka, så er det jo triveleg å treffe att mange. Arrangørane frå Fåvang er drevne folkemusikarar. I min familie kan vi lite eller ingenting som ville fått plass i ei talentkonkurranse. Men på laurdagskvelden forventast det at vi framfører eit eller anna. Eller; det forventast vel ikkje, men syster mi og meg nektar å vere dårlegare enn dei som kjem med trekkspel og feler, så då skal vi ordne noko. Så kva kan vi? Ho kan spele gitar, og vi er begge slik passe gode på ord, rytme og rim. Og så kan vi countrymusikk, og vi er berre halvdårlege til å synge. Så kva gjer vi? Jo, vi finn den enklaste countrysangen å spele på gitar, som vi begge kan synge, og lagar tekst som passer på slekstreff. Sangen?