Mitt liv som bygdetulling

Dei orda har eg tenkt mykje i dag. Ryktene om at det var nokre FrP-folk i Tromsø som hadde støtta dødsstraff frå talerstolen i kommunestyret, nådde meg alt i går. I dag fekk vi lese det på trykk i nettavisene. Eg bruker ofte å respektere andre sine meiningar. Men når det kjem til grunnleggjande spørsmål om menneskesyn, klarer eg det ikkje. Eg lurer på kva slike folk er blitt utsett for i barndommen, når dei klarar i fullaste alvor å vere for dødstraff. Dette er ofte dei samme folka som er svorne motstandarar av abort - fordi dei er i mot å ta liv. Av alle dobbeltmoralistiske ting i heile verda, må dødsstraff vere det verste. At offentlige myndigheiter skal kunne straffe noko med døden strider mot mine liberale prinsipp om at livet er ukrenkeleg. Å ja - folk gjer avskyelege ting, og eg skjønner om folk har lyst til å drepe folk som har skada dine næraste. Men det er ein grunn til at det er staten som skal ta seg av straff - slik at det ikkje utviklar seg til auge for auge og tann for

På fest i helga, så var det nokon som sa noko interessant til meg (vel..dette er det einaste eg sikkert hugsar frå festen, og ein hugsar jo berre det som handlar om deg sjølv): "Lite kult a..du er den 3.mest søkte-på-personen i Vågå på Vg sine skattelister". Vedkommande meinte dette kvalifiserte til kjendisstatus. Vel..eg var nettopp inne og sjekka, og no er eg heilt nede på 8.plass. 37 personar har søkt etter kva eg tjener på VG-nett (rett tal er vel då 35 eller 36 sidan eg har vore inne ein eller to gongar sjølv). Så joda - kanskje det eigentleg ikkje er slik at det er eg som leitar etter kommande ektemann på nett, men at det er unge karar som skal finne ut om eg er noko å satse på. Vel; det som ikkje står i skattelistene er utstyrskista mi (med alt sølvtøyet), og det faktum at eg har gjeld fem gonger eiga inntekt. God bedring til deg som vil satse på meg! Sit i Oslobygda no. På Bondeheimen (sjølvsagt!). Vi held tradisjonane ved like, og bur her Tor Jonsson brukte å henge

I skrivande stund, er ikkje lengre skatteoppslag hovudoppslag på VG-nett, men no har "fedmeduellen" take over. Det er tydeligvis to ting som engasjerer om dagen: er det din egen feil om du er tjukk, og kor mykje tjener kollegaen eller alle kjendisane. Eg hugser då eg var liten. Då var ikkje skattelistene på nett. Men til gjengjeld fekk vi kjøpt dei i alle butikkane heime i Bagn. Trykt opp i eit fint hefte. Alle heimane hadde ein. Eg hadde moro av å allereie då sjå etter kven eg skulle gifte med meg når eg vart stor - eg såg etter kven som hadde foreldre som var rikast. Vel..eg er fortsatt ugift. Det er mykje kulare no. No går eg rett inn på VG-nett. Der skriv eg inn mitt eige namn, og så kan eg finne ut mellom anna kor høgt eg er rangert i 1981-kullet. Og eg er den som tener 9.mest av alle fødd i 1981 i Vågå kommune (forresten veldig rart å sjå eg er lista opp i Vågå, og ikkje Sør-Aurdal). Då finn eg samtidig ut kven som er den beste fangsten av menn fødd i 1981. Vel..e

Here I come!! Lenge sidan sist eg har vore så i ekstase over ein snartur til eit anna land. Men no er eg det. Når det førre framande landet du var i heitte Syden (nærare bestemt Gran Canaria i eit Spania der du må leite for å finne spansk), skjønner du at det er på tide å kome seg vekk. Så når eg då får førespurnad om ein stressopplegg-tur til Brüssel for å lære om korleis vi skal fremme kultur og kreativitet hos ungar, då seier du ja takk. Og eg gler meg så. Har blitt inngrodd i ein liten dal i eit lite navlebeskuande land. Treng andre impulsar. NO!!! Reiser i dag. Framme i kveld. Konferanse i morgon. Attende i morgon kveld. Er på Lillehammer att 0135 natt til torsdag. Må overnatte på Lillehammer sidan eg ikkje tør ta sjansen på å køyre attende til Vågå midt på natta. Full fart til Vågå att klokka sju neste morgon for å rekke møte klokka 10. Så blir det full fart attende til Hamar på kvelden att sidan eg skal i møte med Fylkesmannen tidleg dagen etterpå. Og SÅ??! OOOOOOOOSLO. Og La

Ein gong i månaden er eg fast spaltist i Dagsavisen i spalta "Blåmandag". Og no har Dagsavisen funne ut at dei skal lese korrektur på bidraga mine. Og anten har Dagsavisen elendige korrekturlesarar, eller så prøver dei å framstille meg som ein tulling. Eg veit ikkje kva som er verst. I mitt siste bidrag , så har dei klart å "rette" ord som er korrekt norsk med ord som ikkje er det, dei har "retta" god nynorsk til meir konservativ nynorsk og dei har klart å "rette" kjønnet på eit substantiv. Sjå på det her: 1. "Misnøya" retta Dagsavisen til "Missnøya" (er retta oppatt i nettartikkelen, men står enno feil i papirutgåva) 2. "Sin dialekt" retta Dagsavisen til "Si dialekt" 3. "Tør" retta Dagsavisen til "torer" (her er det valfritt, og eg bruker "tør" i min dialekt) 4. "Dessverre" har dei retta til "diverre" (også her er det valfritt). Eg var så sint at eg

I eit forsøk på å førebu meg til eit seminar i Brüssel i morgon om kreativitet hos ungar, driv eg no og les meg opp om både ein organisasjon som heiter CCE (Creativity, Culture and education), og ulike program i andre land. Og eg har fått meg ein ny helt. Han heiter Ken Robinson. Eg vil anbefale dette foredraget av han. Det tek tjue minutt, og det er truleg dei best brukte tjue minutta dine i dag. Ken Robinson meiner at kreativitet bør ha samme status i skulen, som lesedugleikar har i dag. Han meiner at vi gjennom skulegangen lærer oss til å bli livredde for å ta feil, og difor sluttar å prøve. Men som han seier: Viss du ikkje er førebudd på å ta feil, vil du heller ikkje komme opp med noko kreativt. Vi utdannar difor folk vekk frå kreativitet. I alle skulesystem i verda, så er målet akademisk kunnskap, og ein skulle nesten tru vi utdanna alle til å bli professorar på universiteta. Og vi ser på kroppen som noko som skal frakte hovudet (og gjerne berre den eine halvdelen). Ken R

Eg var totalt utmatta førre veke. På tysdag såg eg ut som ein zombie, og då skjønte eg at eg måtte gjere noko. Eg bestemte meg for at eg skulle reise heim. Og to dagar med heimekontor her heime i Valdres hjalp på. Roen senka seg over meg, og eg fekk til og med lest ut "Skilpaddens sang" av Jon Roar Bjørkvold. Og eg fekk også kryssa nokre høgdemeter (som eg sjeldan gjorde då eg budde her) der eg fekk utsikt over Bagn: Då helga kom, fann eg ut at eg skulle reise til fjells. Full av optimisme pakka eg sekken full av faglitteratur og pcen min - og tenkte at no skulle eg verkeleg få lest all den faglitteraturen eg ikkje får tid til elles (tenker jo jobb heile tida). Vel..noko skjer med ein gong ein kjem opp på fjellet. Eg las nokre sider i ei fotobok, men etter det ga eg opp. Fjellet og stillheita oppmuntrer til latskap. Eg fann ut eg skulle prøve meg på noko skikkeleg skjønnlitteratur. I valet mellom Varg Veum og husmorporno (som var det einaste eg fann på hytta), så vart det

Ivar Aasen var litt av ein fyr. I ein alder av 22 år, fann han ut: "Eg skal lage eit nytt språk, og skal basere det på dialektane i Noreg og reise rundt omkring resten av livet mitt". Tenk det a!! Dei 22-åringane eg kjenner drømmer om bil og damer. Ivar Aasen drømte om å lage eit nytt språk (vel..han drømte visst om ei tenestejente også). Og han var singel heile livet! Noko som får meg til å filosofere over kvifor menn som tenner på bil har draget, mens menn som tenner på språk, slit med damene. Kvifor sleit menn som Tor Jonsson og Ivar Aasen slik med kjærleiken? Må du slite med kjærleiken for å få tid og energi til å skrive så vakkert? Eg er heilt sikker på eg ville forelska meg i dei båe om eg hadde møtt dei! (Eg er i alle fall forelska i lyrikken) Tobakken og Ivar Aasen var likevel kompisar heile livet. Her ser du pipa hass: Grunnen til at eg har besøkt pipa til Ivar Aasen, er at eg på ein tur til vestlandet fann ut eg måtte innom heimplassen til nynorskens far, og Iv