I dag er eg imponert over meg sjølv. Vakna altfor tidleg (som vanleg), og bestemte meg for at det berre var å kaste på seg mine uproffe treningsklede for å komme meg ut på ski. Men så tittar eg ut glaset, og ser det bles veldig mykje. Også sjekker eg vêrmeldinga, og ser det er "stiv kuling" på fjellet. Og tenkjer i mitt stille sinn at det ikkje går an å på gå på ski når det bles så fælt. Argumenterer kraftig med meg sjølv, men bestemmer meg for i alle fall å ta ein tur opp dit då. Og viss det er for ille, så kan eg jo berre reise til Lom for å kjøpe meg kaffe...Tru det eller ei; eg kom meg ut på ski. Eg gjekk i alle fall seks kilometer. Imponerande i seg sjølv. Eg skal ikkje seie kor lang tid eg brukte på det, men poenget er; til tross for vind og at eg vart forbigått av ein fyr (skikkeleg forbigått også - og eg som trudde eg var så flink), så kom eg meg ut. Og denne gongen var det faktisk litt koselegare enn sist. Denne gongen fant eg ut at eg likte det litt. Artigare enn å jogge i alle fall. Sjølv om eg hater oppoverbakker, der eg korkje får med meg armer eller bein.
Og kva belønner vi oss sjølv med etter kjempeinnsatsen? JO! Tur hit:
Eg klarte til og med å unngå kjøp av usunne bakevarer (eller "bollar" som det heiter på Lom-nynorsk). Og det er eit under når ein ser på det her. Det eg kjøpte var eit rugbrød. Prat om fornuftig ung dame! Som er i full gang med å forebygge forfallet som kjem raskare og raskare fram mot 30 år. 
Men ein ting måtte eg få meg: Skikkeleg kaffe latte. Og då blir Hanne lykkeleg. Veldig lykkeleg! Og har også vore på biblioteket og lånt meg ein haug med intellektuelle filmar. For etter å ha vore heilt elendig i quiz på bowlingen i går, har eg funne ut at eg ser for lite på film. Eller at eg ser på feil type filmar (kvifor er det aldri spørsmål frå romantiske komedier)?
Kommentarer
Legg inn en kommentar