Mitt liv som bygdetulling

Før 16.oktober i fjor jobba eg som lærar. Som lærar gjekk eg på fleire kurs som lærte meg at det fungerer eigentleg skikkeleg dårleg med negative attendemeldingar til elevane. I staden for å seie til eleven: ”Ikkje vipp på stolen”, bør du seie: ”Vær snill og sett ned den stolen”. Fortel elevane kva dei skal gjere, og ikkje kva dei ikkje skal gjere! Eg har no vore i Landbruks- og matdepartementet i seks månader. Mykje av den tida har eg brukt på å reise rundt i landet for å få innspel til landbrukspolitikken framover. På desse reisene har eg fått høyre veldig mykje av kva eg ikkje skal gjere. Lite har eg fått høyre om kva eg bør gjere. Dessverre har eg fått høyre meir om problem enn om problemløysing. Eg har vore i gartneri, eg har vore hjå grønsaksprodusentar, eg har vore hjå kalkunprodusentar og eggprodusentar. Eg har besøkt sauebønder og eg har besøkt mjølkebønder. Både i Valdres og andre plassar. Mitt inntrykk etter å ha reist frå Alta i Nord til Råde i sør, er at lande

Tidlegare denne veka var eg på besøk på Toten. Der fekk eg endeleg besøkt ei bedrift eg har gleda meg til å besøkje lenge, nemleg Toten laukpakkeri.  Eg har besøkt mange fjøs med mjølkekyr sidan 16.oktober. Eg har endå ikkje fått besøkt nokon som produserer grønsaker, og det er jo eigentleg ein skam for ein grønsaksetar som meg. Og lauk har eg jo i stort sett alt eg et - både kvit, gul og raud.  Balke gård var ein av tre nominerte til årets bygdeutviklingspris. Eg var heldig og fekk møte dei då eg var i Berlin under Grüne woche i januar i år. Der var også ordførar i Østre-Toten Hans Seierstad, og vi vart fort einige om at eg måtte ta meg ein tur til Toten på besøk. Og Toten er fantastisk. Store eigedommar og paddeflatt, samanlikna med Valdres. Og fantastiske gründarar som ser moglegheitane dei har og gjer noko med dei.  Toten løkpakkeri er ei stor bedrift. Lokalisert på Balke gård har dei fleire titals tilsette og omsett for over 50 millionar i året. Fleire laukprodusenter

Har denne veka vore på besøk i Sogn og Fjordane. To stappfulle dagar med mange inntrykk der eg både fekk bløffa, diskutert og lært veldig mykje! Besøkte Nordfjord kjøtt i Loen fyrst. Den største private kjøttbedrifta i Noreg, som for å klare seg i konkurransesituasjonen betaler bøndene meir for produkta (29 000 kroner meir for 23 storfe). Bedrifta er i vekst og vi kjem nok til å høyre meir frå dei. "Det er vel ikkje vits i å by deg på smaksprøver" sa administrerande direktør Geir Egil Roksvåg under synfaringa på fabrikken, og viste slik at han har gjort heimeleksa si! Når eg blir stor skal eg jobbe på fabrikk. Det er så kult med ulike produksjonsliner og ting som skjer heile tida. Hugsar at  favoritt barne-tven min då eg var liten, var reportasjar frå fabrikkar. Framleis har eg ein stor glede over å sjå slike ting. Turen gjekk så vidare til Norsk fjordhestsenter i Eid. Dei jobbar med bevaring av den norske fjordhesten og for å auke kunnskap og interesse for den norsk